Pomnik Władysława Andersa

Autor: Dariusz Bachur, Zygmunt Wujek

Rok wystawienia: 1994

Opis

Pomnik autorstwa Zygmunta Wujka oraz Dariusza Bachura został pierwotnie odsłonięty w 1991 roku przy ulicy Dworcowej w Koszalinie, lecz wykonane z patynowanego gipsu popiersie przedstawiające generała Władysława Andersa zostało później skradzione. W 1994 pomiędzy ulicą Zwycięstwa a ulicą Andersa odsłonięto nowy pomnik (BUŁŁO 2014), wykorzystując bryłę białego piaskowca posadowioną na betonowym cokole. Na bryle natomiast umieszczono marmurowy głaz z brązowym detalem klasztoru na szycie. W lewej ścianie bloku piaskowca znajdowała się kapsuła w postaci łuski artyleryjskiej z gruntem z Monte Cassino, natomiast s prawej strony we wnęce umiejscowiono metalową kapliczkę (GUT 2013). Z przodu do bloku wmontowane jest nowe popiersie generała Władysława Andersa wykonane z brązu.

W 2016 roku w związku z realizacją inwestycji budowy ulicy Janka Stawisińskiego pomnik został przeniesiony i stracił swój niski betonowy cokół, część bryły piaskowca się odkruszyła, skała na górze zmieniła orientację, a kapsuła została wyciągnięta do renowacji. Różnice w wyglądzie widoczne na grafice zaprezentowanej obok.

Blok piaskowca ma wymiary ok. 0,92 m długości na 0,58 m szerokości boku lub 0,80 m szerokości w przypadku nieregularnego garbu z tyłu korpusu, a także 1,92 m wysokości. Głaz na górze ma wymiary ok. 1,60 x 1,15 x 0,85 m. Razem z detalem klasztoru wysokość sięga 2,81 metrów.

O modelu

Skaningu laserowego dokonano dnia 28.07.2013. Na jego podstawie w programie Agisoft Photoscan stworzono i zoptymalizowano model 3D. W kolejnym kroku w programie na model nałożono tekstury pozyskane ze zdjęć z dnia 25.02.2018. Wykryto rozbieżności między stanem z 2013 i 2018 roku. Pomiędzy tymi latami rzeźba była rozłożona na części i przeniesiona w inne miejsce. Brakowało przedniego prawego górnego narożnika korpusu z piaskowca, elementu w lewym boku korpusu, zamiast którego pojawiła się dziura, która nie została odpowiednio przez algorytm zrekonstruowana. Marmurowy głaz znajdujący się w górnej części rzeźby zmienił orientację względem reszty obiektu (skręcenie). Rzeźba została też oczyszczona, między innymi ze znajdującego się wcześniej na głazie mchu.

Ze względu na problem algorytmu DSM, zdecydowano się na powtórzenie zdjęć. Sesji tej dokonano dnia 18.03.2018. Do wytworzenia tekstur wykorzystano obie sesje z 2018 roku. Do wytworzenia modelu wykorzystano chmurę punktów ze zdjęć, z wyjątkiem znajdującej się na samym szczycie głazu brązowej korony, którą odtworzono na postawie skaningu laserowego. Uzyskany model został dostosowany w programie CloudCompare do skali i orientacji korpusu pomierzonego w 2013 roku.

Uzyskany model wykazuje się wysoką szczegółowością, choć rekonstrukcja górnej korony nie jest precyzyjna pomimo wykorzystania przy zdjęciach drabiny. Należy też zaznaczyć, iż znajdujące się po obu bokach piaskowca rozjaśnienia wokół wklęsłych detali rzeźby są związane z różniącymi się ustawieniami aparatu. W rzeczywistości oba te boki są praktycznie jednolitej jasności. Tekstura wymaga więc ręcznej korekty.

Źródła

1. BUŁŁO, P., (2018): Pomniki Koszalina – historia w kamieniu wyryta. (dostęp 29.04.2018).
2. GUT, A., (2013): Megality Zygmunta Wujka, Koszalińska Biblioteka Publiczna.